Ontvangen gedichten rond 11 december

Ontvangen gedichten 2008

Liggen in de zon

Ik hoor het licht het zonlicht pizzicato
de warmte spreekt weer tegen mijn gezicht
ik lig weer dat gaat zo maar niet dat gaat zo
ik lig weer monomaan weer monodwaas van licht.

Ik lig languit lig in mijn huid te zingen
lig zacht te zingen antwoord op het licht
lig dwaas zo dwaas niet buiten mensen dingen
te zingen van het licht dat om en op mij ligt

Ik lig hier duidelijk zeer zuidelijk lig zonder
te weten hoe of wat ik lig alleen maar stil
ik weet alleen het licht van wonder boven wonder
er ik weet alleen maar alles wat ik weten wil.

Hans Andreus (1926-1977)

Kijken

Kijken
hoe het licht
wandelt

over het land
met de schaduw
aan de hand

hoe de ruimte
vorm krijgt

van zien

Jozef Deleu (uit “de jager heeft een zoon” 1995)

ik trok een streep

Ik trok een streep:
tot hier,
nooit ga ik verder dan tot hier.

Toen ik verder ging
trok ik een nieuwe streep,
en nog een streep.

De zon scheen
en overal zag ik mensen
haastig en ernstig,
en iedereen trok een streep,
iedereen ging verder.

Toon Tellegen

Eerste bloei

Ik zie haar eerste bloei
nog op het kale hout
en vraag bezorgd
vanwaar die vroege groei
de nachten nog zo koud
de boom zegt niets
maar bloeit mij aan
alsof haar zachte kracht
de strengste vorsten
zal weerstaan
ook deze nacht.

Corja Menken – Bekius
Uit: Kune Biezeveld’s boek:
Als scherven spreken Over God in het leven van alledag2008

Mensenkind

Huilend kwam je hier tot leven,
van de warme moederschoot
afgesneden en verdreven
om te leven tot de dood,
en een mens te zijn die weet
van de diepte en het leed.

Tussen ster en steen te zoeken
naar het recht en naar het licht,
woordelijk vanuit de boeken
vrede zijn en vergezicht
en te staan onder de boog;
zeven kleuren hemelhoog.

Liefde, liefde openbaren
tegen alle stromen in,
vrede onderons verklaren
van een oud, een nieuw begin,
anders, heler samengaan,
namen voegen bij De Naam.

Mensenkind, van horen zeggen
zingen wij de woorden door,
aarzelend, niet uit te leggen
maar vermoedend dat het spoor
hemels, helend uitzicht geeft,
welbehagen voor wie leeft.

Eva Lied I Hanna Lam

Er komt een dag

Er kómt een dag, dat je weer blij kunt zijn
en dat je vreugde kent, als ooit tevoren.
Ik weet het wel: nu is je stem bevroren
en ied’re vezel van je hart doet pijn.

Er kómt een dag, dat je weer zingen kunt;
dat je gezangen vér ten hemel stijgen.
Ik weet het wel: nu zal je stem nog zwijgen,
omdat je God geen vreugdezangen gunt.

Er kómt een dag, dat je weer horen kunt
de woorden, die God zelf je toe zal fluist’ren.
Toe, open hart en oor, om stil te luist’ren,
want ergens wacht toch weer een hoogtepunt.

Er kómt een dag, dat je weer danken kunt.
Omdat Hij tóch je hand heeft vastgehouden.
Omdat Hij alles om je heen herbouwde.
Omdat je rust vond bij je Middelpunt.

Jelly Verwaal
uit: “Toekomstmuziek” 13 maart 2008

Voor het jaar 2009

Voor het jaar 2009
wensen wij:
Dat misstanden niet worden doodgezwegen
Dat er minder stokpaardjes worden bestegen

Voor het jaar 2009
wensen wij:
frisse lucht, dus minder auto’s op de wegen
veel zonneschijn en soms een beetje regen

Voor het jaar 2009
wensen wij:
goede kaas en wijn, het liefst belegen
voor jullie ouderwets veel heil en zegen

Als de zon de einder raakt
Als de zon
de einder raakt
zingen zachtjes
alle engelen
in de stilte
van de nacht
als de maan
de zon opwacht
Challa

Woorden
Woorden zijn er die zo zacht zo weerloos zijn
Dat men ze kennen mag, maar niet spreken

Woorden zijn er die zo waar zijn
zo helder zijn dat men ze horen kan
maar niet liegen

Woorden zijn er die zo licht
zo vluchtig zijn dat men ze
zoeken zal maar niet vinden

Woorden zijn er die zo hard geslagen zijn
dat men ze redden moet
maar niet weten

Woorden zijn er die niet meer
in leven zijn er moet toch
iemand zijn die ze oproept
Herman Verbeek

Dagen van gemis
U komt mij, lieve God,
zo nederig nabij,
in dagen van gemis
en moeite vindt U mij.

U daalt het duister in,
U deelt mijn angst en pijn,
zo dodelijk bedroefd
als maar een mens kan zijn.

Een man van smarten die
ter aarde valt en schreit,
een lotgenoot, een vriend,
o Heer die bij mij zijt.

Ik bid U, laat het licht
dat doorbrak in uw smart,
de zon die Pasen heet,
ook dagen in mijn hart.
Jaap Zijlstra

Omdat de mens het ritme van de zee volgt
Een mensenleven is zo wonderlijk,
zo onbegrijpelijk.
Jaar in, jaar uit, dag in dag uit
beweeg je je tussen mensen en dingen.

Sommige dagen schijnt de zon en je weet niet waarom.
Je bent tevreden.
Je ziet de mooie en de goede kanten van het leven.
Je lacht, je dankt.
Je werk gaat vlot.
Iedereen is vriendelijk tegen je.

Je weet niet waarom.
Misschien heb je goed geslapen.
Misschien heb je een goede vriend gevonden en voel je je geborgen.
Je zou de tijd van vrede en diepe vreugde willen laten voortduren.

Maar ineens verandert alles weer.
’t Is alsof een te hevige zon de wolken aantrekt.
Er komt een soort droefheid over je,
die je niet kunt verklaren.
Je ziet alles weer zwart.

Je denkt dat de anderen niets meer van je moeten hebben.
Je zoekt in een kleinigheid een reden om te klagen,
te jammeren, jaloers te zijn en verwijten te maken.
Je denkt dat dit zo zal voortgaan,
dat deze stemming niet meer zal wijken.

En je weet niet waarom.
Misschien ben je moe.
Je weet het niet.
Waarom moet het zo zijn?

Omdat de mens een stuk ‘natuur’ is,
met lentedagen en herfstdagen,
met de warmte van de zomer,
en de kou van de winter.

Omdat de mens het ritme van de zee volgt;
Eb en vloed.
Omdat ons bestaan een voortdurende repetitie is
van ‘leven’ en ‘sterven’.

Als je dit begrijpt, kun je vol moed en vertrouwen verder,
want dan weet je dat na elke nacht
weer een nieuwe morgen komt.
Als je dit aanvaarden kun,
zul je door dit regelmatig ‘op’ en ‘neer’
steeds dieper en vreugdevoller gaan leven.
Phil Bosmans

Heimwee
Het is heimwee dat zo zeer doet,
dat me terug doet verlangen.

Dat de dagen van je ziekte
vaak zwaar waren
ben ik niet vergeten,
maar heimwee doet mij zeggen
je was er nog,
Ik kon je nog aanraken
ik kon nog met je praten.

Het is heimwee dat me terugvoert
Naar de dagen van geborgenheid
en dat de dagen die gewoon waren,
de dagen overvol van geluk,
ook al hadden we onze misverstanden
en woordenwisselingen.

Het is heimwee dat me telkens weer
doet overlopen van verdriet.
Marinus van den Berg

Een geschenk
Zo’n gelukkige dag.
De mist was vroeg gezakt, ik werkte in de tuin.
De kolibries stonden stil boven de bloeiende kamperfoelie.
Er was geen ding op aarde dat ik zou willen hebben.
Ik kende niemand die het benijden waard was.
Wat aan kwaad was geschied, had ik vergeten.
Ik schaamde me niet bij de gedachte dat ik was wie ik ben.
Ik voelde nergens in mij lichaam pijn.
Toen ik mij oprichtte, zag ik de blauwe zee en zeilen.
Czeslaw Milosz

Kom terug
‘Kom terug’
Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen
dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken
dat ik ze dacht…

En als iemand dan terug zou zeggen
of desnoods alleen maar terug zou denken,
op een ochtend:
‘Ja’
Toon Tellegen

De Regenboog
Gele zonnen,
paarse zeeën,
elke dag een schilderij.
Rode bloemen,
blauwe bomen,
tekende jij voor mij.

Nu kleur je
hemelhoog
voor iedereen
een regenboog.
Mieke van Hooft

Vriendschap
De vriendschap met de Eeuwige geeft glans
Aan ons bestaan

Boom, je stam
Boom, je stam was koud en bloot
in de winter leek je dood
komt de zomer vuur en vlam
bloeien rozen aan je stam

Mens, wat ben je dood en koud
als je niet van mensen houdt
zonder liefde vlam en vuur
is je leven kort van duur

Zonder lachen licht en lied
zonder liefde gaat het niet
mensen leeft toch en god-weet
vind je liefde bij de vleet .
H.Oosterhuis / A. Oomen

Herboren
Als alles anders wordt,
kan het dan nog wel weer
anders worden….?

Als het nooit meer wordt
zoals het was,
hoe wordt het dan….?

Als ik nooit meer word
zoals ik was,
wie zal ik dan worden….?

Kan ik herboren worden
met een litteken in mijn hart,
toch weer gelovend
in de toekomst
en – gehavend –
toch gegroeid in mens-zijn?
Marinus van den Berg

Ontvangen gedichten 2009

DE DUISTERNIS IN GEDRAGEN
LICHT,
de duisternis in gedragen,
verdrijft niet alle duisternis,
maar vermindert wel haar macht.

VREDE,
de duisternis in gedragen,
verdrijft niet alle oorlogen,
maar zet wel een andere toon.

TROOST,
de duisternis in gedragen,
verdrijft niet alle verdriet,
maar verlicht het wel.

VERBONDENHEID,
de duisternis in gedragen,
verdrijft niet alle eenzaamheid,
maar vermindert die wel.
Marinus van den Berg,
uit: “Licht dat met ons gaat”

Groene verf
Het ideale gedicht:
een met overleg gemorste
groene plas verf

Een gedicht
ligt bij voorkeur
in een drukke winkelstraat

De een loopt hierheen
de ander loopt daarheen
en iedereen maakt
groene voetstappen
Uit: ‘Sorry dat ik het paard en de hond heb doodgeschoten'(2002)
van Adriaan Jaeggi (dichter/schrijver/columnist) (1963)

Als men in het licht wilt staan
Als men in het licht wilt staan, moet men eerst door het donker gaan. Door het donker moet men leren, hoe men het licht dan weer kan waarderen.

Kerstnacht
Kerstnacht – het woord is als een lafenis,
een koele sneeuw, glanzend onder het zachte
stralen der sterren – op de landen is
het weerloos stil, een ongerept verwachten.

Kerstnacht – het eenzaam zwerven der gedachten
rondom het oud verhaal, het nimmer uit te spreken
verlangen naar het helder zingen in de nacht en
het opgaan van de ster, een lichtend teken.

Kerstnacht – het sneeuwt op uw geschonden aarde,
dun en verstuivend dekt een huivering
van ijle val, een lichte zuivering
het vragen, dat wij ongestild bewaarden.
Ida Gerhardt
uit: Kosmos Mees Santpoort 1940

sterktewens
Een leven gaat niet altijd over rozen
Soms loopt het anders dan gewend
Dan is het prettig om te weten
dat je nooit echt alleen bent

Woorden zijn nooit voorradig
wanneer ze het meest nodig zijn
Terwijl ze als ze juist worden gekozen
krachtig en zelfs helend kunnen zijn

Soms blijven woorden onvindbaar
De gave om te spreken heeft niet ieder mens
Vandaar, oprecht en uit het hart,
deze welgemeende sterktewens:
sterkte

Zienswijze
Ik zie, ik zie wat jij niet ziet.
Ik weet het wel. Ik weet het niet.
Het is een ster, ’t is maar een licht,
en toch een koninklijk bericht
voor allen die de hoop verstaan
die ons doet opstaan om te gaan.
Ik zie, ik zie wat jij niet ziet.
Ik weet het wel. Ik weet het niet.
Het is een kind, ’t is maar een mens,
en toch een beeld van veler wens
dat mensen mensen zullen zijn
die delen vreugde, hoop, en pijn.
Ik zie, ik zie wat jij niet ziet.
Ik weet het wel. Ik weet het niet.
Het is een klein en teer verhaal,
en toch voor mensen allemaal
vertelt het van verlangen naar
de vrede in een wereld waar
wij mensen weer de hoop verstaan
dat dromen in vervulling gaan.
Martin Walton

Leven is…
Leven is geven
Leven is weten
Leven is Licht
Leven is Zijn

De vriendschap met de Eeuwige
De vriendschap met de Eeuwige geeft glans
Aan ons bestaan met pijn, verdriet en zorgen
Als in een spiegel wordt ons openbaar
Wat voor de mensen anders was verborgen
Wij zien Gods Ruimte, eeuwig Perspectief
Het leven nu wordt al omarmd door Morgen

Gevangen door het raadsel van de dood
En machteloos door wazigheid en vragen
Belijden wij vol zekerheid en hoop
Dat God ons kent en op de arm wil dragen
En eenmaal staan wij met Hem oog in oog
Een vriendschap overstijgend onze dagen
Rolinda Both (melodie gezang 487)

Ontvangen gedichten 2010

Een enkele kaars is genoeg
Een enkele kaars is genoeg
Er was toch ook maar één ster.
En hoelang was de weg door de nacht.

Overal doven de lichten
Gaat onder de laatste hoop.
Waar komt nog aan onze klacht?

Hoe lang is de weg door de nacht?
Er was toch ook maar één ster.
Een enkele kaars is genoeg.
Herman Andriessen

Soms zoek je woorden
Soms zoek je woorden
om te spreken

soms zoek je woorden
voor een beetje troost

maar hoe je zoekt
je vindt ze niet

zijn er wel woorden
voor intens verdriet?

soms is een klein gebaar
voldoende
een blik, een hand,
een arm om iemand heen

zo’n klein gebaar
zegt meer dan woorden
geeft het gevoel
je bent niet alleen
Ina Sipkes De Smit

Duizend kaarsen
We steken duizend kaarsen aan en blijven zo elkaar herkennen
lied van Gonny Luipers (EVA´s lied II)

God verbreek in ons de stilte
God verbreek in ons de stilte
waarin wij gevangen zijn:
Laat de leegte minder schrijnen
en verzacht de diepe pijn.
Richt ons steeds weer op het leven
zodat wij niet in de ban
van de dood blijven verkeren
door het zwijgen overmand.
Leg uw lied op onze lippen
geef Uw woord ons in de mond.
Leg Uw hand op onze schouder
en heel onze diepste wond.
Ga met ons op onze wegen,
leg Uw liefde in ons neer
waarmee wij hen blijven noemen
steeds opnieuw en telkens weer.
Reinier Kleyer

De komst van de wijzen
Zij die op sterren reizen,
op hun innerlijk kompas,
zijn de zieners en de wijzen,
zoekers in de grote nacht.

Zij die op sterren reizen,
varend op de hemelkaart,
zoeken tekens in de ruimte
naar het hart van het bestaan.

Zij die op sterren reizen,
op gedachten snel als licht,
zien de grootheid van het kleine
in een pasgeboren kind.

Zij die op sterren reizen
vinden sterren in hun hart,
worden nieuwe zieners, wijzen
van een stralend gouden dag.

Zij die op sterren reizen
brengen daarvandaan iets mee,
want de afglans van de sferen
geurt als wierook om ons heen.
Marijke de Bruijne

Lied over de nieuwe mens
Jou vragen wij, God
laat ons zingen over die nieuwe mens
die opgroeit uit de hoop
en verwachtingen voeding geeft;
die vers bloed voert in dode aderen
die vrijheid brengt achter tralies.

Jou vragen wij, God
laat ons zingen over die nieuwe mens
die niet berust in zijn ellende
die zoekt, vraagt, strijdt, denkt,
die weet dat liefde tastend zoekt
en onschuld op het spel zet.

Jou vragen wij, God
laat ons zingen over die nieuwe mens
die nooit volledig mens kan zijn
zolang er mensen zijn
die anderen onderdrukken.
Want: vrijheid is geen droom
maar een vuur, tegen de wind in ontstoken.

AMEN
uit Geef ons heden ons dagelijks brood, bidden met de armen – Jan Brock

Wij zijn geroepen
Wij zijn geroepen
Een klein vlammetje
Van vrede en liefde
Brandend te houden
In een wereld
Waarin dat zeer moeilijk
Brandend gehouden kan worden
Thomas Merton

Ontvangen gedichten 2011

Rivier
Al die jaren dat ik zat te kijken
op het terras aan de rivier
dacht ik hetzelfde: niet omdat dit uitzicht
zo mooi is, niet om het mooie moet ik blijven kijken

maar omdat dit landschap met zijn rivier
aan niets anders doet denken
dan aan zichzelf

de rivier neemt mijn gedachten mee
het landschap in – en van alles wat ik zie
weet ik dat het anders had kunnen zijn
maar dat is het niet
Rutger Kopland

Enkele andere overwegingen
Hoe zal ik dit uitleggen, dit waarom
wat wij vinden niet is
wat wij zoeken?

Laten we de tijd laten gaan
waarheen hij wil,

en zie dan hoe weiden hun vee vinden,
wouden hun wild, luchten hun vogels,
uitzichten onze ogen

en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt.

Zo andersom is alles, misschien.
Ik zal dit uitleggen.
Rutger Kopland, Uit: Tot het ons loslaat, 1997

Tijd
Tijd- het is vreemd, het is vreemd mooi ook
nooit te zullen weten wat het is
en toch, hoeveel van wat er in ons leeft is ouder
dan wij, hoeveel daarvan zal ons overleven

zoals een pasgeboren kind kijkt alsof het kijkt
naar iets in zichzelf, iets ziet daar
wat het meekreeg

zoals Rembrandt kijkt op de laatste portretten
van zichzelf alsof hij ziet waar hij heengaat
een verte voorbij onze ogen

het is vreemd maar ook vreemd mooi te bedenken
dat ooit niemand meer zal weten
dat we hebben geleefd

te bedenken hoe nu we leven, hoe hier
maar ook hoe niets ons leven zou zijn zonder
de echo’s van de onbekende diepten in ons hoofd

niet de tijd gaat voorbij, maar jij, en ik
buiten onze gedachten is geen tijd

we stonden deze zomer op de rand van een dal
om ons heen alleen wind
Rutger Kopland, uit: over het verlangen naar een sigaret

Plek de stroom nabij
Plek de stroom nabij
Plek de stroom nabij
De namen reeds vergeeld
Wij komen van ver

Ort am nahen Fluss
Die längst vergilbten Namen
Wir sind von weither

Plak beneist de stream
Allang fergiele nammen
Wy komme fier wei

Hogo E.Kaüfer,
Frysk, Nederlands,
Gerrhild van Rooij

Er Is Geen Weg Naar Vrede
Er is geen weg naar vrede
Vrede is de weg
Er is geen weg naar vrede
Vrede is de weg

Al had je gezocht
Al had je gekocht
Alles wat er op leek
Al heb je geloofd
Al heb je geroofd
Alles waar je naar keek
Al heb je verwacht
Al heb je gedacht
Dat je ’t vinden zou
Vrede is alleen in jou
Vrede is in jou

Er is geen weg naar vrede
Vrede is de weg
Er is geen weg naar liefde
Liefde is de weg

’t Is niet in de bijbel
Niet in de koran
Ook niet in de i ching
Niet in een kruisje
Niet in een kaftan
In geen enkel ding
Niet in een jointje
Of een kontje
Of een vreemde vrouw
Liefde is alleen in jou
Liefde is in jou

Er is geen weg naar liefde
Liefde is de weg
Er is geen weg naar vrede
Vrede is de weg

Niet in yoga
Niet in ’n toga
Niet in boeddha
Niet in krishna
Niet in vishnoe
Niet in ’n goeroe
Niet in scholen
Niet in symbolen
Niet in seks en
Niet in de heksen
Niet in wat ik zeg
Vrede is de weg

Staat op: Sta op en wandel
Tekst en Muziek: Elly & Rikkert Zuiderveld

Kind van het licht
Kind van het licht
breek door het duister.
Kind van de hoop,
leef ons voor.

Kind van de vrede,
sterk onze toekomst.
Kind van de strijd,
met zachte hand.

Donker wordt de aarde
Donker wordt de aarde
duister overal
maar mijn hart bewaren
’t Licht, dat blijven zal.

Dat het helder stralen,
lichten mag, heel ver
dan zal eens de aarde
worden tot een ster.
Désanne van Brederode

Ontvangen gedichten 2012

De mensen van voorbij
De mensen van voorbij,
zij worden niet vergeten.
De mensen van voorbij,
zijn in een ander weten.
Bij God mogen ze wonen,
daar waar geen pijn kan komen.
De mensen van voorbij
zijn in het licht, zijn vrij.
Hanna Lam

Tijd is:
Te traag voor hen die wachten,
Te snel voor hen die vrezen,
Te lang voor hen die rouwen,
Te kort voor hen die genieten,

Maar voor hen die liefhebben, is tijd eeuwigheid.
Henry van Dyke +1933

Aanwezigheid in afwezigheid
Aanwezigheid in afwezigheid
Een stukje dood, een stukje leven
Voorgoed met ons bestaan verweven
En daarom nooit verleden tijd.

Sint Michaël
Wat ook komen mag
Wat mij ook het komende uur, de volgende dagen brengen mag.
Ik kan het als het mij volledig onbekend is door geen angst veranderen.
Ik wacht het af, met volledige innerlijke rust, in volmaakte zielenrust.
Door angst en vrees wordt onze ontwikkeling tegengehouden.
Wij stoten, door de vlagen van angst terug, wat uit de toekomst in onze ziel opgenomen wil worden.
De overgave aan wat men goddelijke wijsheid in de gebeurtenissen noemt,
de zekerheid dat datgene dat komt komen zal en dat het op de een of andere wijze zijn goede werking zal hebben.
Het oproepen van deze stemming, in gevoelens, in woorden, in ideeën , dat is de stemming van het overgavegebed.
Dat is een van de dingen die we in deze tijd moeten leren, uit louter vertrouwen te leven:
Zonder bestaanszekerheid, uit vertrouwen op de immer aanwezig zijnde hulp van de geest…
Waarlijk anders gaat het in deze tijd niet, als we de moed niet willen laten zinken, laten we onze wil voortdurend sterken en proberen haar te wekken
Iedere morgen en avond.
Rudolf Steiner

Geleerd
Wat heb ik je geleerd,
Denk eens na.
Aan wie ik was.
Door de jaren.
Beloof me trouw,
dat je dit onthoud….

Ontvangen gedichten 2013

Of hoe dat heet
Gelukkig dat
Het licht bestaat

en dat het met
me doet en praat

en dat ik weet
dat ik er vandaan

kom, van het licht
of hoe dat heet.
Hans Andreus,
Uit: Holte van licht

Vreugde en verdriet
Wanneer je verdrietig bent,
blik dan opnieuw in je hart
en je zult zien dat je weent
om wat je vreugde schonk.
Kahlil Gibran- de profeet

Dat ik je soms mis
En laat me los
Ik kan het alleen
Maar houd me vast als het nodig is
In gedachten en ik vind je
In alles om me heen
Maar al denk ik soms
Dat het zo beter is
Kan ik het niet helpen
Dat ik je soms mis
Maaike Ouboter

Ontvangen gedichten 2014

“Alleen is de dood niet te harden.”
Allerzielenconcert 2 november 2014

Op twee katjes
Te Katwijk sprak een tweetal katjes:
“O, mammie kijk, het regent watjes.”
“Gelukkig wel,” sprak deze wijs,
“want als de mens door sneeuw en ijs
niet werd getemperd in zijn nukken,
ging hij met Kerstmis katjes plukken.”
Kees Stip

regelwerk
de tijd, begrijp ik, is een niet-variërende
wind in de zeilen van het heden, een straffe
liniaalstrakke verplaatsing van het nu.
alsof je in de trein zit, maar het uitzicht is wijder

en je rijdt achteruit. goed. hoe een roos
dan toch zo sierlijk het verleden in, zo geleidelijk
met vraagtekenboogjes steeds kaler kan raken
begrijp ik niet. of heb ikzelf dat geregeld hier

omdat ik het eigenlijk mis, de zin van alles
die wordt gesuggereerd door
vraagtekenboogjes?
Esther Jansma: Dakruiters

de Mier
Op een ochtend klopte de mier al vroeg op de deur van de Eekhoorn.
‘Gezellig’,zei de eekhoorn
Maar daar kom ik niet voor zei de mier. Maar je hebt toch wel zin in wat stroop?
‘nou ja…. een klein beetje dan’
Met zijn mond vol stroop vertelde de mier waarvoor hij gekomen was.
We moeten elkaar een tijdje niet zien,’zei hij Waarom niet? vroeg de eekhoorn verbaasd. Hij vond het juist heel erg gezellig als de mier zomaar voorbij kwam.
Hij had zijn mond vol pap en keek de mier met grote ogen aan.
Om er achter te komen of we elkaar zullen missen.
Missen???
Ja missen, je weet toch wel wat dat is?
Nee, zei de eekhoorn…..
Toon Tellegen

Ontvangen 2016

Als jouw naam klinkt

Als jouw naam klinkt
zie ik even
hoe je liep en wat je zei
wat er altijd is gebleven
van jouw leven diep in mij.

Nu jouw naam klinkt
komt tot leven
hoe je mij hebt mee gemaakt
mee geschapen, weggegeven
mijn bestaan hebt aangeraakt.

Als jouw naam klinkt
stroomt er water
uit mijn ogen, door mijn ziel
onze dromen, plannen voor later,
tijd die in het water viel.

Nu jouw naam klinkt
verwacht ik onder
onze levens eens een hand
ook al voelt nu alles zonder
God brengt ons eens weer in verband

Michiel de Zeeuw

Ontvangen 2017 -2020

“In iedere traan van verdriet
Glinstert een mooie herinnering”

Zij die wij liefhebben gaan niet we,
Ze lopen naast ons elke dag.
Ongezien, ongehoord, maar altijd daar,
Gemist, geliefd en oneindig dierbaar.

Een steen verlegd

Er zijn momenten
Die voorbijgaan
Zonder dat je exact weet
Wat er gebeurde
Waar je was

Hoe het er rook
Wat je voelde
Hoe diep dat sneed
Wat je dacht

Terwijl alles
Wat daarna kwam
Niet meer hetzelfde
Kon worden

Omdat op dat ene
Beslissende moment
Een steen werd verlegd
En levens voor altijd veranderde.

Schakel

Er is een schakel
Die de dood niet kan verbreken
Liefde en herinnering
Leven altijd voort.

Ontvangen 2022

Naar: “Onzichtbaar”, Hans & Monique Hagen

een zucht is onzichtbaar
net als de wind
de nacht is onzichtbaar
als de dag begint
onzichtbaar zijn de degenen
die ik kwijt ben
die ik nooit meer vind
maar
met mijn ogen dicht
zie ik alles
wat mijn hoofd verzint
Hans en Monique Hagen. Uit: Jij bent de liefste,