Omdat dit jaar alles wat er gebeurde op dezelfde weekdag viel als in 2007, kleurden de dagen op een bijzondere manier.
We hebben op 9 december wereldlichtjesdag in Eenrum bezocht. Op deze dag (de 2e zondag van december) steken mensen om 19.00 uur over de hele wereld kaarsjes aan ter nagedachtenis aan overleden kinderen. Er was muziek, een boom waar hartjes in konden worden gehangen, namen van overleden kinderen werden genoemden onderstaand gedicht werd voorgedragen:
HOE ZOU JE NU
hoe zou je nu
de vraag die blijft
hoe zou je praten, kijken, spelen
hoe zou je nu toch zijn
in mij ben je gebleven
in mij ben je dichtbij
hoe zou je nu willen getroost
hoe zou je nu tegen me aan
hoe zou je nu
die vraag die blijft
hoe zou je lachen, zingen, leren
hoe zou je nu toch zijn
in mij ben je gebleven
in mij ben je dichtbij
in mij groei je soms stiekem even
in mij
altijd in mij
Merel Morre 9 juni2016
Het voelde goed en troostend om dit zo mee te maken.
Op 11 december gingen we naar Femke en maakten we foto’s op de begraafplaats. Toen we weer teruggingen naar de fietsen was er net op dat moment een prachtige regenboog. Deze bleef maar heel kort. Het voelde heel bijzonder, een soort van teken, dat we net op dat moment daar waren.
’s Avonds hebben we thuis tijdens een etentje herinneringen gedeeld.