De laatste 2 maanden

Toy-box – Best friends

Waarom deze muziek?

Het laatste jaar bridgekamp zouden we met een groepje een dansje doen op een ander nummer.

Maar dat was te moeilijk dus had Femke ons binnen 30 minuten een ander dansje geleerd op Best Friend.

Ik ken de pasjes nog! Leuke herinnering.

De laatste 2 maanden

De laatste 2 maanden zijn snel voorbij gegaan met intense emoties. Ik ga jullie vertellen over de hoogtepunten uit het ziekenhuis, wat dit heeft gedaan met onze vriendschap en tot slot wil ik me nog even richten op Femke.

De eerste weken in het ziekenhuis werden er veel onderzoeken verricht. Femke hield hele gesprekken met de neuroloog en zaalartsen. Elke keer weer kon ik me weer verbazen wat er uit Femkes mond kwam.

Tijdens haar eerste EEG kreeg ze 2 aanvallen en de derde aanval hebben de artsen weten te onderdrukken ze werd direct naar de mediumcare gebracht en volgestopt met medicijnen ondanks alles wist ze nog een gesprek op hoog niveau te voeren met de neuroloog. Femke moest slapen. Dit was een goed moment om een cadeautje te kopen samen met Tanja en Klaas. Alleen wat geef je aan een 20 jaar oud meisje? Toen we langs de knuffels liepen zag ik een eend, ik was verkocht. En Femke kennelijk ook, haar eendje was altijd bij haar, zittend, op z’n kop maar altijd dicht bij. Zo werd er meerdere malen aan Femke vertelt ‘je bent niet in je eentje maar met je eendje’ hoe vaak je dat ook aan haar vertelde, ze kon er altijd om lachen.

Toen de diagnose werd vastgesteld was ik alleen, Sigrid was in Afrika en onbereikbaar dus zou ik haar vriendenkring op de hoogte houden. Na de eerste e-mail kwam er veel bezoek en de bonbons stroomden binnen. Omdat dit er zoveel waren mocht Femke er max. 3 per dag, hoe lief Femke ook kon kijken naar haar moeder werden dit er niet meer. Dit trucje werkte overigens wel bij haar zus. Op een middag was ik alleen met Femke, er was geen ander bezoek, nu kon ik met Femke een uurtje samen zijn. We hebben gepraat, dingen omstebeurt opgenoemd die we samen deden, een discussie gevoerd wanneer je iemand een soulmate kon noemen en tot de conclusie gekomen dat wij dat waren, we hebben gelachen en een doos bonbons met z’n 2en weggewerkt. Willy is er pas achter gekomen toen we het haar laatst vertelde ze had het nooit gemerkt omdat we een dicht doosje hadden geopend en ik de restanten had weggegooid op weg naar de ‘zithoek’.

Het laatste wat ik echt samen gedaan heb met Femke, Jitske en Lien is frietjes eten met aardbeien toe. De mensen zagen ons al aankomen met een grote zak friet, bordjes, mayo en in de keuken werd de komkommer gesneden en de aardbeien schoongemaakt. Femke in bed met haar vork zoekend naar een aardbei gaf ons nog wat deskundig jongensadvies en eindigend met de zin ‘shit happens’ terwijl de mevrouw naast haar aan de diarree was.

Toen Sigrid weer terug kwam ging het al slecht met Femke maar gelukkig hebben ze nog kunnen praten en even kunnen lachen. De volgende dag moest Femke naar de IC, ja Femke wist wel wat timing was.

Daar hebben we samen Sinterklaas gevierd. 2 aan 2 gingen we langs Femke, lazen we onze gedichten voor en pakte haar cadeautjes uit. De meeste cadeautjes waren gekocht door Klaas, hij ontving een bedrag van Femkes studiegenootjes. We hebben erg moeten lachen om de knuffelbeer die hij had gekocht met een eigenlijk te groot hoofd. Daarna gingen we naar een aparte kamer waar de warme chocolademelk en zoetigheid stond te wachten. Ook kregen wij een cadeautje van Femke, een engeltje wat altijd over ons zal waken.

Tijdens een van de laatste bezoeken moest Femke geeuwen. Wopkelien vroeg ‘Is er iemand moe?’ en Femke fronste haar wenkbrauwen en keek erbij ‘nou ikke niet’. Sigrid zegt vervolgens ‘ik ben wel moe’. Femke lacht en probeert plaats te maken voor Sigrid. Toen hebben we maar geopperd dat Sigrid maar haar eigen bedje moest gaan opzoeken.

Vorige week zaterdag was Wopkelien foto’s aan het maken maar Femke reageerde niet op wat er gezegd werd. Lien bedacht zich dat ze geen foto van Fem en haar samen had. ‘die maken we nu wel even’ zei Wopkelien. Lien ging op het rand van het bed zitten en legde haar hoofd naast die van Fem. ‘Ogen open en lachen maar’ Fem opende haar ogen en toverde een lach op haar mond. Lien heel verrast maar toen werd de foto toch echt gemaakt.

Lieve Femke,
Ik ben blij dat ik 10 jaar lang deel heb uit kunnen maken van jouw leven. Deze 10 mooie jaren waren super en die pakt niemand van ons af! Het mocht zeker langer duren, we waren van plan om samen oud te worden en nog meer samen te beleven. Maar nu ga je ons echt verlaten. Het huisje wat wij, sigrid en ik, delen zal binnenkort erg leeg zijn zonder jou. Ik zal je aanwezigheid missen, je scherpe opmerkingen, je adviezen en dat je er altijd voor ons was maar ook je technische kant was altijd handig. Niemand kan jou vervangen. Ik verlies niet alleen een goede vriendin maar ik verlies je ook als huisgenootje, bridgemaatje maar het ergste is: ik heb mijn soulmate voor het leven verloren.
Fem, ik zal je missen!