Van droomdeken naar troostdeken

Droomdekens zijn dekens om op te liggen of om onder te schuilen, dekens waar je overdag naar kunt kijken en die je ’s nachts het gevoel geven niet alleen te zijn, dekens waar je overdag en ’s nachts mee kan dromen.

Stichting de Regenboogboom helpt kinderen die te maken hebben met ziekte, trauma en handicap ontdekken dat zij, op eigen kracht een innerlijk gevoel van veiligheid en vrijheid kunnen scheppen op ieder moment dat zij daar zelf behoefte aan hebben. Ze kunnen daarmee met meer zelfvertrouwen, rust en levenslust hun moeilijke omstandigheden tegemoet treden. Eén van de projecten van de stichting is het regelen van droomdekentjes: mensen stimuleren om zo’n dekentje te maken en ervoor zorgen dat zo’n dekentje terecht komt bij een kind dat hiervoor in aanmerking komt.

Enkele jaren geleden hebben wij met z’n vieren meegewerkt aan een wandkleed voor de Lucaskerk in Breda. We hebben toen ontdekt dat we het heel fijn vinden om samen aan iets te werken. Sinds die tijd maken we met elkaar droomdekentjes voor ons onbekende kinderen.

In november hadden we daarvoor weer een bijeenkomst. Die dag had Henriëtte net de verschrikkelijke prognose voor Femke gehoord. Dat ze nog slechts weken, maanden of enkele jaren zou leven. Verbijsterend, als je zoiets hoort. Aangegrepen door dit bericht besloten wij een deken voor Femke te gaan maken. Een deken om haar in de moeilijke tijd die ze tegemoet zou gaan, op te fleuren. We realiseerden ons dat we in hoog tempo aan de slag moesten gaan. Als we een ‘makkelijk’ patroon zouden nemen en de deken niet op de hand, maar op machine zouden doorquilten, dan zou hij in de kerstvakantie afgerond kunnen worden. We wilden een deken maken waar je vrolijk van wordt, als je ernaar kijkt.

Begin december werd duidelijk dat het heel slecht ging met Femke. Zo slecht dat het vrijwel zeker was dat we de deken niet op tijd klaar zouden hebben. Dat deed ons op zondag 9 december besluiten de deken voor een ander af te maken. Maar dat gaf wel een raar gevoel, want we hadden de deken tot dan voor Femke gemaakt.

Op dinsdag 11 december kwam het bericht over het overlijden van Femke als een donderslag binnen. We hebben op diezelfde dag nog besloten dat we de deken zouden afmaken, niet voor Femke, maar voor haar zus. De deken afmaken voor iemand die Femke niet gekend heeft, vonden wij heel moeilijk.

Wopkelien heeft de deken inmiddels gekregen. Voor haar is het niet zozeer bedoeld als droomdeken, maar eerder als een troostdeken of een deken om je aan te warmen, in het besef dat deze deken eigenlijk voor Femke bedoeld was. En we hopen uiteraard dat het haar goed doet, opbeurt en dat ze er soms zelfs een beetje vrolijk van wordt, als ze naar de deken kijkt of zich aan de deken warmt.

Zo is een droomdeken een troostdeken geworden.

 

Riet Bezemer

Carolein Kasse

Helen Meijer

Henriëtte Rusch