Mariska’s gedichten

Afscheid……..

Thuis

          

Ze heeft een kamer daar.

Een plaatsje alleen voor haar.

Warme kleuren,

De geweldigste geuren.

Geen pijn,

Ze zal er zijn.

Geschreven door: Mariska Teekens

Hoe komt het toch

Hoe komt het toch,

Dat je nu pas ziet hoe mooi iemand lacht.

Dat je elke seconde leeft,

daar eerst nooit zo over dacht.

Hoe komt het toch

Dat het nu zo’n pijn kan doen.

Als je denkt aan wat komen gaat

Terwijl je je dikwijls kon verheugen, toen.

Hoe komt het toch

Dat tijd nu zo kostbaar lijkt

Dat je eerst gewoon doorleefde

Nu niet meer over rozen verstrijkt.

Hoe komt het toch

Dat het te laat lijkt voor deze dingen

Om nu nog meer te willen,

Van die warme herinneringen.

Misschien omdat je beseft

Dat je afhankelijk bent

Van Degene die jouw leven gaf.

Jou door alles heen al kent.

Angst omringt dat besef

Naar de oorsprong, van het leven.

Om jezelf daar veilig thuis te brengen.

Waar Hij je leven weer zal geven.

 

 

Wereld van meters

Mijn wereld is die van meters.

Van stappen op die gang.

Een wereld van tl-licht.

Gevangen tussen muren, bang.

Ik adem dagen op die plaats,

Wanneer ik op sta klopt het niet

Ik mag niet weg.

Ben er nu, straks en was er het laatst.

Wachtend tot dat moment,

Signalen branden op je netvlies.

Wat als je zonder haar bent

Het apparaat van haar leven niet meer piept.

Nu nog niet aan denken,

Nog even moe zijn en doorgaan.

Haar hand vasthouden,

Minuten lang aan haar bed staan.

De trap naar boven toe

Lood in je benen,

Even losgetrokken.

Weg uit de wereld van meters, zo moe.

 

Geloof het wel

Bidden is naar God gaan.

Voor Zijn troon gaan staan.

Zoals je bent met je pijn.

Dicht bij Hem willen zijn.

Vriendschap heeft haar in gebed gebracht.

Gedragen in gebed met alle kracht.

Samen bij God geweest.

Bij Hem gebleven, nog steeds.

Hij had haar al verwacht.

Met open armen terwijl Hij lacht,

fluistert Hij: eindelijk mijn kind.

Dochter die haar Vader vind.

Praat met me

Zo hulpeloos zoals je daar ligt.

Met je ogen dicht.

Medicijnen,  apparaten.

Zorgen dat je niet meer kunt praten.

Je vecht er dwars doorheen,

Laat ons niet alleen.

Verteld met jouw kracht,

Dat je er nog bent, terwijl je lacht.

Vertellen wil je, nog zoveel.

Geen woord komt uit je keel.

Toch praten we met elkaar.

Op dat moment is liefde daar.

Liefde die overwint

Liefde voor je kind.

Je weet wat ze wilt.

Zelfs al is het stil.

Haar lippen zonder woorden.

Willen zich laten horen.

Wat ze zeggen wou:

“ Ik hou altijd van jou!!”

Eentje

Daar lig je dan,

Niet in je eentje.

Maar met je eendje.

Je bent me er eentje….

 

 

Kan je het

Is het een kwestie van mogen.

Als je beslist over leven.

Het geen kans meer wilt geven.

Misschien wel door pijn bedrogen.

Zou je het kunnen.

Met je hart,

Nog zo verward,

Haar het beste gunnen.

Ligt het leven bij Wie het gaf.

Of bij wie het kreeg.

Geen adem meer, longen leeg.

De dood een bevrijding of straf.

Zou het mogen volgens jou

Zou je het kunnen, voor haar.

Einde pijn , even klaar.

Belofte aan haar, je bent trouw.

Mijn kleine meisje

Klein meisje, heel je leven.

Ben jij dat gebleven.

Toch zo volwassen en sterk.

In je leven aan het werk.

Ik zag je gaan,

Heb naast je gestaan.

Mocht meelopen.

Een geweldige toekomst voor je hopen.

Op dat bed, daar lig je dan.

Waar je amper bewegen kan.

Jou zien lijden.

Met je mee strijden.

Ik kan niet kiezen.

Moet je verliezen.

Aan die ziekte en de onmacht.

Terwijl je nog steeds glimlacht.

Daar ga je dan kleine meid.

Na een geleverde strijd,

Veeg ik je haren uit je gezicht.

Hopend dat Jezus je pijn heeft verlicht.

Sinterklaas

Komt u een cadeautje brengen.

Om haar leven te verlengen.

Neemt u vreugde mee.

Met uw pieten over zee.

Samen vierden we uw verjaardag.

Even een moment waarop een ieder lacht.

Samen bij elkaar.

Zoals elk jaar.

Sinterklaas dank u wel,

Voor de beschermengel.

Dat hebben we nodig.

Geloof is nooit overbodig.

 

 

Adem

Ze beweegt haar borst.

Stil ligt ze daar.

Aan het vechten.

Ze ademt zelf,

Op eigen kracht.

Ze vormt woorden,

Zo zacht.

Even geniet ik van dit moment

Dat ik nog bij haar ben.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Onzekerheid

 

Van het één naar het ander.

Behandelingen worden veranderd.

Lichaamsfuncties werken niet meer.

Onzekerheid, steeds weer.

Vast houden, los laten.

Elke seconde willen praten.

Het kan de laatste zijn.

Wanneer eindigt de pijn.

Cola

Dorst lessen.

Niet met flessen.

Niet gedruppeld,

Maar door een rietje

Wat een prachtig grietje!

Wordt toch wakker

Zal het nu echt zo zijn.

Dat je slaapt.

Slaapt voor altijd…..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Geleerd

Wat heb ik je geleerd,

Denk eens na.

Aan wie ik was.

Door de jaren.

Beloof me trouw,

dat je dit onthoud.

Thuis

Ze heeft een kamer daar.

Een plaatsje alleen voor haar.

Warme kleuren,

De geweldigste geuren.

Geen pijn,

Ze zal er zijn.